Mario ‘El Pistolero’ González, student, puzzelaar en topschutter in de Jupiler Pro League: “Ik ben anders dan veel collega-voetballers”
There’s a new sheriff in town. Mario González (26), ‘El Pistolero’ van OH Leuven. Z’n universitaire studies staan ‘on hold’, ondertussen knalt de Spanjaard de ballen vlot tegen de netten voor de ploeg uit de studentenstad. Sinds gisteren is hij alleen topschutter in de Jupiler Pro League. “Ik spiegel me aan Fernando Torres.”
Niel Van Essche 19-10-22,
Ik heb een verrassing voor je bij, Mario.
González: (in de war) “Voor mij?”
Met een kamerbrede glimlacht pakt Mario González twee speelgoedpistooltjes uit. Ricca en Pletinckx kunnen bij het voorbijlopen hun lach niet bedwingen. “El Pistolerooo”, juichen ploegmaats hem toe tijdens de fotoshoot. Een ietwat verlegen lachje volgt.
Pang. Pang.
Die bijnaam, leg eens uit?
“Dat was het gebaar van Xisco Nadal. Toen hij mijn trainer was bij Villarreal, raakte ik geblesseerd. Ik beloofde hem dat ik ook zo zou vieren wanneer ik terugkeerde, en ik ben er niet meer mee gestopt. Ook Alberto Contador vierde zijn overwinningen zo, trouwens. Ik ben een groot wielerliefhebber, en als Spanjaard was hij m’n idool.”
Kruip je zelf ook soms op de fiets?
“Tot m’n dertiende deed ik aan wielrennen. Daarna ben ik naar Atlético Madrid verhuisd, en daar was die combinatie met voetbal niet meer haalbaar. In de zomer probeer ik nog af en toe op de fiets te kruipen. Ik ben een paar jaar geleden, net voor ik ging tekenen bij Villarreal, wel in botsing gekomen met een wagen. Niets ernstig hoor, maar toch een signaal om geen risico’s meer te nemen. Als ik stop met voetballen, ga ik zeker terug fietsen. Recreatief weliswaar, maar ik rij wel eens graag een bergje op.”
Heb je zo nog toekomstplannen?
“Mijn studies afmaken. Ik heb aan de universiteit gezeten in Spanje. Ik studeerde voor physical coach en zat in m’n derde jaar, maar ben moeten stoppen omdat ik de lessen niet online kon volgen. En om nu over te schakelen naar pakweg de KU Leuven, dat is lastig gezien de taalbarrière.”
Ondertussen schiet je de ballen wel vlot binnen voor OH Leuven. Je bent topschutter.
“Een aanvaller leeft van doelpunten (lacht) Ik mag niet klagen over m’n seizoensstart. Soms heb je zo’n periode als spits, dat alles lukt.”
Was je boos toen je op de bank moest starten tegen Zulte Waregem?
“Een beetje. Logisch toch? Ik wil spelen! Elke speler zit zo in mekaar. Maar goed: de coach wou geen risico nemen. Een paar dagen ervoor had ik wat last. Natuurlijk sta ik klaar om het team daarna te helpen wanneer ze me nodig hebben, da’s het voornaamste.”
Ga je dan op tafel slaan bij de coach?
(snel) “Nee. Ik blijf altijd kalm. Binnenin zal het wel even borrelen, wat niet meer dan normaal is. Maar eens ik op de bank zit ben ik weer mezelf en dol ik ook wat met m’n ploegmaats, klaar om me te tonen op het veld.”
Hoe zou jij Mario González verder omschrijven?
“Als een heel familiaal en nederig persoon.”
Heb je familie meegenomen naar België?
“Nee, ik ben hier alleen. Dat valt best mee, ik spreek ze dagelijks en geniet ervan telkens wanneer ze hier zijn. Ik woon al 12 jaar niet meer thuis, da’s bijna even lang als dat ik wel bij m’n ouders woonde. Maar in het begin was dat lastig. Ik wist nog niet goed hoe alles werkte en had de mentaliteit niet om alles alleen te doen. Maar dat beterde met de jaren.”
Hoe spendeer je dan je dagen?
“Daarin ben ik anders dan mijn collega-voetballers, denk ik. (lacht) Ik schaak dagelijks en lees graag boeken. Gothic novels, van die dingen. En ik spendeer ook veel tijd met puzzels leggen. (toont enkele puzzels op z’n gsm) 5.000, 6.000 stukken... (trots) Dat doe ik echt graag, dingen waar je iets uit leert of die je doen nadenken.”
Heb je tussendoor al tijd gehad om België te ontdekken?
“Leuven ken ik intussen wel goed. Vorige week is m’n familie op bezoek geweest. Toen hebben we Brugge en Gent bezocht. Dan vond ik Gent nog net iets mooier. Ik ben hier nog maar een dikke maand, maar het is wel de bedoeling om heel het land te ontdekken. ‘t Is hier niet zo groot als Spanje hé, dat moet wel lukken.”
Mis je het zuiden niet te hard?
(kijkt naar de gietende regen buiten) “Ik moet je wel meteen zeggen dat ik van Burgos afkomstig ben, zo wat de koudste plek in Spanje. (lacht) Helemaal in het noorden en op bijna 1.000 meter hoogte. Daar is het weer niet beter dan hier hoor, misschien zelfs kouder. Maar ik heb ook in Valencia gewoond, en dat was toch even anders.”
In Spanje werd je hier en daar vergeleken met Fernando Torres. Mee eens?
“Ik spiegel me aan hem. Als jonge gast merkte ik dat mijn stijl overeenkwam met hoe hij speelde. Hij was niet per se m'n idool, ik keek eerder op naar de Braziliaanse Ronaldo en Raúl. Pas daarna ben ik naar Torres gaan kijken, puur om van hem te leren.”
Kijk je nu nog veel voetbal?
“Best wel. Ik ben naar Union - Braga gaan kijken, m’n ex-club in ons stadion. En als het kan, kijk ik ook naar Atlético, Real en Barcelona. Mijn favoriete team? M’n vader was altijd fan van Real Madrid, en ik heb die microbe overgenomen. En als inwoner van Burgos ben ik uiteraard ook fan van hen, in tweede klasse. Atlético tegen Club, dat was best indrukwekkend van Brugge zeg. Nog altijd geen tegendoelpunt, en dat in zo’n groep... Chapeau. Da’s alleen maar goed voor het Belgisch voetbal.”
Mag ik trouwens besluiten met een complimentje voor je vlekkeloos Frans?
“Merci. Opgepikt in m’n jaar bij Clermont, waar iedereen Frans sprak. En ook hier in België komt het van pas, zo blijkt.”
Bedankt, Mario. De pistooltjes mag je houden.
In de verte klinkt het nog eens als hij richting lunch stapt.
Pang. Pang.
