Thomas Henry, sterkhouder bij OH Leuven: “Mijn opa houdt elke letter bij die over mij verschijnt” Elke week vuurt onze reporter Dave Peters een reeks ongewone vragen af op een sporter. Deze week: Thomas Henry van OH Leuven.
Speelde je vroeger vaak met de olympische medailles van je vader?
“Eerlijk? Mijn vader spreekt nooit over zijn prestaties. In het schermen was hij wereldtop en toch is hij altijd erg bescheiden gebleven. Dat zit een beetje in de familie, denk ik. We hebben wel eens samen aan een vader-zoon-toernooi deelgenomen. Toen heb ik thuis zijn medailles geteld, ja. Het waren er een stuk of veertien. Sport stond altijd voorop bij ons thuis. Ze hebben me eerst ingeschreven in een atletiekclub omdat het de meest complete sport was. Alle spieren worden getraind. Je loopt, je springt, je doet alles eigenlijk. Ik ben pas op mijn vijftiende beginnen te voetballen, hè. Of ik een veelzijdig atleet was? Bwah, speerwerpen, polsstokspringen, hordelopen: ik heb het allemaal gedaan. Ça va?”
Je hebt toch wel gejongleerd met de basketballen van je moeder?
“Iedere balsport zijn specifieke bal. Ik heb wel nog met mijn grootvader op van die ovalen rugbyballen staan trappen. Opa is de uitzondering in de familie. Die praat het meest. Hij kan op een familiefeest plots een foto bovenhalen van dertig jaar geleden en dan zeggen dat mijn moeder haar werptechniek niet goed is. En die meent dat dan, hè. Zoals die keer dat hij op tv Shaquille O’Neal een korf zag missen. Man! Hij schreeuwde het hele huis bij elkaar. Hoe is dat nu mogelijk dat ie dat mist. Weet je hoeveel hij verdient? Mijn grootvader is bijna tachtig, maar bijzonder fier. Hij sport ook nog geregeld. En hij houdt elke letter bij die over mij verschijnt. Dit artikel ook? Uiteraard. Dat jaagt hij dan door Google Translate. Zalige vent!”
Welke JPL-verdedigers lust je rauw?
(resoluut) “Ik kan er zo drie opnoemen, maar dat ga ik niet doen. Want op die manier leg ik de focus op het negatieve. En ik ben een positieve gast. Ik kan je wel zeggen dat ik nooit iemand ga zoeken die het niet verdient. Da’s duidelijk, zeker? Maar wie mij een kloot aftrekt, die heeft potentieel een probleem.”
“Wat ik zoal meemaak? Ik zal je een concreet voorbeeld geven. Van dit seizoen. Er was een discussie ontstaan met een tegenstander. Die vond het nodig om achter me aan te komen en me te trakteren op een dikke fluim. Vol op mijn achterhoofd. Na de match stond ik hem op te wachten aan de tunnel. Buiten het oog van de camera’s. Ik heb hem beleefd – in het Engels – duidelijk gemaakt wat ik ervan vond. Hij droop af. Einde verhaal.”
Na je tweede match in België was je stomverbaasd dat je al viermaal had gescoord. Weet je dat nog?
“Toen hebben we elkaar gezien in Lommel. Dat weet ik nog heel goed. Dat was in augustus 2018, met Tubeke. Ik wist niet wat me overkwam. Vier goals! Dat was in de Franse derde klasse meestal mijn seizoentotaal. Een jaar of zeven geleden speelde ik bij Beauvais nog vaak op de tien, met Xavier Mercier in de spits. (lacht) Nu zijn de rollen omgekeerd. De coach die dat voor elkaar heeft gekregen, is Christian Bracconi. Speciale man. Corsicaan ook, met een open en mooi karakter. Ik denk met een warm gevoel terug aan onze samenwerking in Tubeke.”
Heb je ooit al een Canadese beer in de ogen gekeken?
“Hoe kom je daarbij? Ah, je hebt die foto van in Canada gezien op mijn Instagram. Euhm, ik zal het nu maar toegeven, zeker? Hij is genomen ergens op de grens tussen Frankrijk en Zwitserland. Waarom? Wel, we waren dus op vakantie en een van mijn vrienden bleef maar bellen. Hij wilde dat ik zou meespelen in een wijktoernooi. Maar dat kon helemaal niet, want ik was op vakantie. Om er vanaf te zijn heb ik toen een plek gezocht die eruitzag als Canada en die heb ik gepost. Dat leest hij nu ook voor het eerst. Mijn zus is ondertussen wel in Montréal gaan wonen. Telt dat ook een beetje mee?” (lacht)
Ben je al een villa gaan uitkiezen in het mondaine Leicester?
“Het is een publiek geheim dat ik droom van de Premier League. Maar er zijn nog mooie competities. De Bundesliga is geweldig, de tactische steekspellen in Italië… We zullen zien. Feit is dat ik zal kiezen voor een project waarin ik me kan vinden. De club die me laat voelen dat ze me echt graag wil, heeft een streepje voor. Een club in een warm land met mooie stranden? Dat interesseert me helemaal niet.
Ik ga een honderd procent sportieve keuze maken. Ook dat zit er bij ons in de familie in geprogrammeerd. Het plaatje moet kloppen. Als de TD me wil, maar de coach twijfelt, dan ga ik niet. Punt. Ik zou graag Champions League spelen en me meten met de beste verdedigers ter wereld, spelers à la Sergio Ramos. Maar mijn eerste prioriteit ligt vooralsnog hier in Leuven. Dat is duidelijk.
Dat lijkt me inderdaad correct na die relatief waanzinnige 1B-transfer in 2019.
luckie schreef in Re: Zomertransfers 2019:za 25 mei 2019, 00:06 De deal over Henry was tijdens de thuiswedstrijd tegen Tubize op 10 minuten tijd beklonken. Die van Tubize werden overvallen door de interesse en floepten er zo maar een zot bedrag uit: 500.000 wat 300.000 meer was dan het bedrag dat Beerschot wilde geven. Tot hun verbazing zei Vandebroeck zonder de minste aarzeling: "Geld is op OHL geen issue." Ze trokken zich 10 minuten terug en de zaak was beklonken. Zo simpel was het. Hallucinante lichtzinnigheid.
“Leuven heeft me gehaald op een moment dat Tubeke in zware financiële problemen zat. En dan moet je weten dat mijn laatste match voor Tubeke er een was óp Leuven.
Tijdens de match zou de finale vergadering over de transfer plaatsvinden. Daar wilde ik niets van weten. Ik zou het na de match wel horen. We wonnen met 0-2 en ik maakte mijn laatste goal in het shirt van Tubeke. De contacten waren er al wat langer. Ik ben een paar weken eerder met een capuchon over mijn hoofd de club gaan bezoeken. Wim De Corte gaf me een rondleiding. Maar een deal was er niet. Absoluut niet. Het spel is eerlijk gespeeld. Of ik de jackpot te pakken had? Tja, wat is de jackpot? Mijn loon ging maal vijf! Ik weet nog dat keeper Théo Defourny me grappend zei dat hij blij was dat Tubeke me had verkocht. Dan zou hij eindelijk betaald worden.” (hilariteit)
Alsof er toen geen 1A-mecenas je wilde wegkapen?
“Die was er inderdaad. Ik wil de naam van de club liever niet noemen. Ik ben ze uit beleefdheid ook gaan bezoeken, want de interesse leek oprecht. Toen begon Tubeke steeds meer geld te vragen en haakte ook mijn buikgevoel af. Als ik zie wat er dat seizoen allemaal gebeurd is bij die club, dan kan je zeggen dat ik met OHL de juiste keuze heb gemaakt.”
Was je een slimme tiener?
“Dat is heel relatief, hè. Ik wilde alleen maar voetballen. Dan ga je al eens spijbelen. Slim is dat niet, natuurlijk. Nog dommer was dat ik vrij opzichtig de commentaren van de leerkrachten uit mijn agenda wiste. Maar op zo’n manier dat je vanop drie kilometer kan zien dat er mee geprutst is.”
Je beseft toch dat wij Belgen Europees kampioen gaan worden?
“Ik ben tijdens het WK een paar matchen gaan kijken in een Brussels café vlakbij de Grote Markt. Ik supporterde voor Frankrijk, uiteraard. Mijn ploegmaat Anthony Lippini niet. Die was voor België. Hilarisch, die gesprekken die we toen hadden. Hij is een Corsicaan en die houden er al eens een andere mening op na, om het zacht uit te drukken. (lacht) Ik heb gejuicht bij de goals. Natuurlijk! Maar dat viel zo hard op omdat er nog wat Fransen rondliepen. Ik begreep jullie frustratie ook wel na de wedstrijd. Deze generatie Belgen, dat maak je niet elk decennium mee, natuurlijk.”
http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20210331_97658626-----------------------
Na die wedstrijd mocht de trainer van Tubeke niet mee met de ploeg op de bus maar moest hij in de auto stappen van de voorzitter van Tubeke, die hem tijdens de rit duidelijk maakte dat Henry weg was. Hij wilde per direct opstappen maar in die auto werd hij gekalmeerd en overtuigd om toch te blijven.