Hoe zou het zijn met…Taïl Schoonjans stond meer dan 120 wedstrijden tussen de krijtlijnen voor OH Leuven. Daarmee staat hij nog steeds in de top vijf. De rechtsbuiten maakte twee promoties mee bij ‘zijn’ club. Dankzij Taïl bestaan ook de fantastische foto’s van de spelersbus die binnenrijdt op Den Dreef, na het behalen van de titel op de Bosuil. Het Leuvense jeugdproduct klom tien jaar geleden immers als eerste op het dak van de bus…Tien seizoenen bij Stade Leuven en ook nog eens tien campagnes bij OH Leuven staan er op de teller van Taïl Schoonjans. “Waarvan negen seizoenen bij de A-kern van OHL”, preciseert hij. Na de fusie tussen Stade Leuven, Zwarte Duivels Oud-Heverlee en Daring Leuven speelde Taïl eerst nog één seizoen bij de scholieren en de reserven. “Ik herinner me die fusie nog. Het leek toen al een fantastisch project, maar ik zat toch ook met wat vraagtekens. Al kende ik wel veel jongens van de Zwarte Duivels en zag ik het zeker goed komen. Als je kijkt waar OHL nu staat, mag je zeker spreken van een groot succes.”
Op zijn zestiende maakte Schoonjans zijn debuut bij de grote jongens. “In een thuismatch, maar ik weet niet meer tegen welke ploeg. Wat ik me wel nog herinner, is dat ik Sterchele verving enkele minuten voor affluiten. François ging van het veld onder luid applaus van het publiek. Ik kreeg een goeie diepe bal en trapte binnen. Een mooie binnenkomer. Op dat moment speelde ik rechtsbuiten. Nochtans stond ik bij de jeugd altijd diep in de spits. Jongere spelers debuteren wel vaker op de flank. Ik raakte er nooit meer weg”, glimlacht Schoonjans.
Het Leuvense jeugdproduct promoveerde twee keer met OH Leuven. Eerst van derde naar tweede klasse en enkele jaren later zelfs naar eerste. “Ik zag een paar dagen geleden op ROB-tv de beelden terug van die promotie naar eerste klasse. Daar vertelde ik na de match voor de camera dat het een droom was om als Leuvenaar te promoveren. Dat gevoel heb ik vandaag nog steeds. Die twee promoties zijn onbeschrijfelijke momenten die ik nooit meer zal vergeten. Vrienden van me die nu nog steeds voetballen, speelden nooit kampioen”, merkt Taïl fijntjes op.
Schoonjans vierde de promotie naar de Jupiler Pro League in stijl. De legende wil dat hij als eerste op het dak van de spelersbus kroop op de terugweg van de Bosuil. “Zeggen Bjorn Ruytinx en Hamdi Harbaoui dat? Dan zal het wel juist zijn, zeker. Ik herinner me dat niet zo goed meer. Nu, ik zie het mij absoluut doen. Het heeft in elk geval prachtige foto’s opgeleverd die ik elk jaar wel eens zie passeren. Gelukkig zijn er toen geen ongelukken gebeurd. Ik kroop ook pas bij het binnenrijden van de parking op dat dak, hé. Mensen denken soms dat ik dat al drie, vier straten vroeger deed.”
Het eerste seizoen van OH Leuven in eerste klasse bleek geen persoonlijk succes voor Schoonjans. Hij raakte niet verder dan 20 minuten tegen Zulte Waregem en 32 minuten tegen Standard Luik. “Alles moet meezitten om het te maken op het hoogste niveau. Fysiek dien je honderd procent te zijn en de technische staf moet in jou geloven. Ik wil zeker geen kritiek uiten op toenmalig coach Ronny Van Geneugden, maar hij haalde enkele nieuwe spelers in het tussenseizoen en die kregen speelkansen. Ik had geen zin om een heel seizoen op de bank te zitten. Daarom verkoos ik een uitleenbeurt naar tweedeklasser Sint-Niklaas. Bedoeling was om nadien terug te keren naar OHL, maar dat is nooit gebeurd.”
Bij Sint-Niklaas startte Schoonjans nochtans best goed, maar hij raakte al snel op de sukkel door blessures. Een rode draad doorheen de carrière van Taïl. “Dat blessuregevoelige heb ik altijd wat in mij gehad. Bij OHL scheurde ik ooit mijn kruisband op een cruciaal moment in mijn carrière.” Na twee seizoenen Sint-Niklaas, volgden nog drie seizoenen Bornem om uiteindelijk te stoppen bij Grimbergen. Op zijn 30ste hing de rechtsbuiten zijn voetbalschoenen aan de haak en stortte hij zich op een carrière buiten het voetbal.
En toch is de liefde voor de bal nog steeds niet weg. “Als kind sliep ik met een bal en had ik er altijd een bij me. Waar ik ook ging. Er staat nog steeds een goal in mijn tuin en daar voetbal ik met mijn twee zonen. De oudste speelt bij de U8 van OHL en de jongste, pas vier, schrijf ik volgend seizoen in. Mijn oudste zoon staat in de spits. Net als ik, is hij groot en snel.” De opvolging lijkt verzekerd.
Via ex-ploegmakker Wim Raymaekers kwam Taïl enkele jaren geleden terecht in het wereldje van de farmaceutica. Hij werkt er als National Field Sales Manager bij Axone Pharma. “Eenvoudig gesteld, ben ik de baas van de vertegenwoordigers die apotheken bezoeken. De meeste collega’s komen uit de regio en weten dus wel dat ik nog heb gevoetbald bij OHL. Via WhatsApp heb ik overigens nog vaak contact met jongens uit die tijd. Met Bjorn Ruytinx ging ik voor de pandemie regelmatig eens iets drinken. Met achterbuur en ex-ploegmaat Mark De Man sla ik al eens een praatje.”
http://www.ohleuven.com/nieuws/2122494 ... t-zijn-met
