luckie schreef in Dodelijke waarheidssplinters verspreidende ‘shrapnel’?:Een dodelijke waarheidssplinters verspreidende ‘shrapnel’ in het gezicht van de ‘Pollekepots’?Een beetje later vloog ook Ronny buiten. Hiermee was vijand nummer twee van Hans gedeporteerd.
Ondanks het feit dat Arnold door Paul Van Der Schueren beloofd was dat deze Ronny ging mogen opvolgen, werd het toch een buitenstaander. Als woordbreuk kan dit tellen en getuigt hoe onze Raspoetin te werk gaat. Niets of niemand ontziend. Voor een leugen meer of min zijn hand niet omdraait.
Arnold Rijsenburg, ex-jeugdcoach van Romelu Lukaku, verlaat België‘Ze zien eerst een zwarte, pas daarna een trainer’
Racisme in het voetbal beperkt zich niet tot Italië of Bulgarije. Ook België heeft nog steeds een probleem. Dat zegt Arnold Rijsenburg (51), een ex-jeugdtrainer en assistent van Standard en Anderlecht.
Na enkele jaren vruchteloos solliciteren in eigen land heeft hij een topjob beet in de VS.
Arnold Rijsenburg: ‘Het is een verademing dat ik in de VS niet beoordeeld word op mijn huidskleur.’ Dirk Vertommen
Bart Lagae
Brussel Arnold Rijsenburg (51) vertrekt dit weekend met zijn gezin naar Salt Lake City, waar hij aan de slag gaat als
opleidingshoofd bij Real Salt Lake, een team in de Major League Soccer. Rijsenburg werkte bij de U18 van Standard met onder anderen Axel Witsel, Marouane Fellaini, Nacer Chadli, Christian Benteke en Mehdi Carcela, bij Anderlecht begeleidde hij onder meer Romelu Lukaku.
Die ervaring als opleider van de Duivels en zijn sollicitatiegesprek met het Amerikaanse management deden de balans in zijn voordeel uitslaan.‘Ik ben blij dat ik deze kans krijg, maar eigenlijk was ik op zoek naar een baan in eigen land’, zegt Rijsenburg. ‘
Jarenlang kreeg ik geen kansen op de Belgische markt. Ik heb me afgevraagd waarom. En ik kan me niet van de indruk ontdoen dat zwarte trainers in ons land nog steeds een taboe zijn. In de spelerskernen vind je bijna geen club zonder zwarte speler. Maar clubs met een zwart staflid zijn er nauwelijks.’
Niet in de brousse
Rijsenburg werd geboren in Suriname en heeft de Nederlandse nationaliteit.
Zijn vader werd eerst profvoetballer in Nederland en verhuisde later met het hele gezin naar Leuven, waar hij
in de vroege jaren 70 voetbalde bij Stade Leuven. Arnold was toen vier. Hij groeide op in België en zou later zelf voetballen bij Stade. Hij bouwde zijn trainerscarrière in ons land uit en volgde de Pro License-trainerscursus met bekende namen als Philippe Clement en Felice Mazzu.
‘Heel mijn carrière heb ik te maken gehad met onderhuidse vormen van racisme’, zegt Rijsenburg. ‘Als ik als coach van de U18 van Standard ergens toekwam, kreeg ik de vraag: “Bent u de délégué of de materiaalman?” “Nee, ik ben de coach”, antwoordde ik dan fijntjes. Mensen zien in de eerste plaats een zwarte man.’
‘Ik begrijp niet dat je iemand beoordeelt of veroordeelt op basis van ras, geslacht of geaardheid. Ik maakte het mee dat een 15-jarige zwarte voetballer racistische verwensingen naar het hoofd kreeg. “Hij moet er maar tegen kunnen”, werd vaak gezegd. Hoezo, hij moet er maar tegen kunnen?’
‘Zelf kreeg ik ook gratuite opmerkingen. Ik praatte in het Frans met iemand, toen ik achter me een vrouw in het Nederlands tegen haar man hoorde zeggen: “Kijk eens wat een chiquen tip.” “Ja”, antwoordde die man, “je kunt zien dat die niet in de brousse is opgegroeid.” Ik heb me dadelijk omgedraaid naar die mensen. “Ja maar meneer, mijn man is geen racist”, antwoordde de vrouw. Maar waarom dan die gratuite opmerkingen, altijd weer? Ik begrijp het niet.’
Rijsenburg begrijpt dat zijn gewezen poulain Romelu Lukaku van de oerwoudgeluiden in Cagliari een probleem maakt. ‘Ik bewonder dat Romelu opstaat tegen het racisme. Is het niet voor hem, dan is het voor de toekomst van zijn kinderen. Om dezelfde reden probeer ook ik het probleem aan te kaarten. Het is niet beperkt tot Italië, Bulgarije of België. Het komt in alle landen voor.’
‘Ik ben tegen positieve discriminatie’, zegt Rijsenburg. ‘Je moet trainers nemen om wat ze kunnen en niet op basis van hun huidskleur. Maar hoe komt het dat overal in Europa zwarte trainers zoveel moeite hebben om een baan te vinden? Frank Lampard en Steven Gerrard kregen uit het niets een topjob. Maar Paul Ince en Sol Campbell, die internationaal toch een gelijkaardige carrière hebben gemaakt, kregen nooit de kans zich te bewijzen op het hoogste niveau.’
‘Ander voorbeeld: van de laatste vijf trainers van AC Milan is Clarence Seedorf degene met de beste resultaten. Toch vond hij nog steeds geen nieuwe job, terwijl de vier anderen elders aan de slag zijn gegaan.’
Het is niet zo dat er geen zwarte kandidaat-trainers zijn, zegt Rijsenburg. ‘In België deed ik de trainersopleiding met Sadio Demba. Hij zit intussen in Senegal, omdat er in België geen kansen kwamen. Mijn vertrek naar Amerika is geen vlucht. Maar het is wel een verademing dat ik niet beoordeeld word op mijn huidskleur, maar wel op wat ik inhoudelijk te bieden heb. Het management van Real Salt Lake heeft mij gekozen op basis van mijn overtuiging en van waar ik in geloof.’
http://www.standaard.be/cnt/dmf20191016_04667135