Nostalgie: het Leuvens voetbalverleden

[Celle]

Waarom deze rubriek?

maartenismijnnaam schreef op 05 feb, 2014 om 18:51:

Met de komst van de nieuwe fusieclub Oud-Heverlee Leuven of OHL werden niet alleen de groen-witte outfits, maar helaas ook Het Stadelied naar de prullenmand verwezen. Soms kan men het Leuvense anthem dat door Franky Dee zo smakelijk op plaat werd gezet echter nog wel eens gezongen horen worden door enkele nostalgische supporters.
Nergens meer te vinden. Stond op facebook en werd daar dikwijls gedraaid. Reactie van Sabam ?

Laat ons dat hier verderzetten.

Ik vind eigenlijk dat OHL daar misschien iets meer aandacht aan zou mogen schenken. Iedereen weet dat OHL een fusieclub is, er is toch geen schande in het erkennen van je verleden? Ik vind dat dat alleen maar meer aantoont dat er wel degelijk iets van traditie is, net een van de punten waar OHL vaak wordt met de vinger gewezen. Stade had wel stamnummer 18, was ouder dan KV Mechelen en vele andere "traditieclubs". Van mij zou er gerust een soort "retrocorner" op de site mogen komen, met dit soort zaken. Van de drie clubs wel te verstaan.
Afbeeldingen, filmpjes, liederen... Verhalen, historiek...
===========================================================

Celle schreef op 05 feb, 2014 om 21:00:
Will en ik en nog wat anderen zijn daar al een hele tijd mee bezig.

Het is inderdaad spijtig dat met de fusie geen enkele inspanning gepleegd is om ons verleden en traditie mee te nemen.
Dit heeft als oorzaak o.m. dat de nieuwe bestuurders zelf geen of weinige Leuvense roots hebben ( PVDS, JC, CVDB, MDG en nog wat anderen - dit is geen verwijt - enkel een vaststelling ( PVDS vertelde het mij vandaag nog zelf )), dat er verhoudingsgewijs veel ex bestuursleden van de Zwarte Duivels in het nieuwe bestuur zaten en ZWOH eenmaal geen "groot en uitgebreid" verleden had, en dat het nieuwe bestuur zich wou profileren ( soms met recht en reden ) door alles wat met het verleden te maken had te negeren, zowel het materiële als het virtuele. Maar ze zijn daar te ver in gegaan. Bij wijze van voorbeeld: Zo is er een erg mooie Stade vlag van de Krüger spoorloos verdwenen die aan Ohl geschonken was. En ik wil niet weten in welke duffe kelder het Stade archief ligt te rotten.
Beter had men de traditie en goede momenten uit het verleden in het vaandel gedragen! Als je mee op verplaatsing gaat, is, naast alle nieuwe supporters, de harde kern nog altijd zeer GROEN! Waarom dat negeren?

Maar de impact uit het verleden is zo groot dat door de geschapen lacune andere initiatieven het licht hebben gezien zoals de FB pagina STADE FOR EVER die amper een half jaar bestaat en waar menig bericht duizenden bezoekers verwelkomt en waar na zes maanden meer dan 500 Leuvenaars hun steun geliked hebben! Niet moeilijk met een vereniging die ruim honderd jaar bestaan heeft en waar de helft van iedere generatie Leuvenaars van ver of van kortbij iets te maken mee gehad heeft. Of dat het nu de 70'ers, 80'ers of de gasten zijn uit de jaren negentig, in iedere generatie zitten er honderden jeugd en fanionspelers, duizenden supporters, en het was niet alleen voetbal hé, maar ook tennis, hockey en in vroeger jaren zelfs atletiek, basketbal, zwemvereniging en theatergezelschap. Kortom 100 jaar sociaal weefsel van Leuven.

Toevallig ( is het wel toevallig? ) ben ik in Stade For Ever gerold als actief medewerker. Nogmaals als je ziet wat het bereik is, de reactie en het enthousiasme van de ex spelers ( nooit gedacht maar vooral de jeugdfoto’s doen het! ) Tot het spontaan aanbieden van fotomateriaal ( en ik kan u verzekeren ook van niet de minste personaliteiten ) is het duidelijk dat dit veel veel meer is dan een nostalgisch uitstervend gedoe. Honderden foto's hebben we gekregen! Wij worden overal erg goed ontvangen en de grootste moeite wordt gedaan om ons te helpen. Stade For Ever is gewoonweg een erg actieve hedendaagse groep. En in de nabije toekomst mag je u aan enkele spraakmakende en smaakmakende initiatieven verwachten!

Dit maar om te zeggen dat door wat ik hierboven beschreven heb, en ook door onze huidig gemediatiseerde maatschappij , we een beetje in een doolhof leven van media die het brede spectrum van de Leuvense voetbalsupporter bestrijken ( om niet op nationaal niveau te moeten spreken ).
En ook mede dank zij OHL staan vandaag onder meer op de kaart: ( ik laat er twitter even er buiten )
FB OHL Officieel –FB Transfergeruchten OHL - FB OHASJEL – FB STADE FOR EVER – FB LEUVENSE Voetbalploegen – OHL Forum ( Nostalgie: het Leuvens voetbalverleden) enz.

Al snel loopt het ene door het andere. Chaos is niet persé slecht maar toch wel energieopslorpend! En daar ligt volgens mij idd een uitdaging voor OHL. Als zij het verleden, de historiek en de traditie van het Leuvens voetbal zouden willen gaan koesteren.

Waarom doen alle andere clubs (bv. Mechelen , Anderlecht ) dat wel en wij niet?

Is OHL dan niet van of voor de Leuvenaars en de Leuvense supporters?

[Celle]

Sakke schreef op 7 augustus 2013:

INTRO:

Voor de liefhebbers: Artikels die enkele jaren geleden in het Nieuwsblad verschenen over de geschiedenis van de drie Leuvense teams.
-------------------------------------------------------------------------

Doel: van derde provinciale naar eerste klasse in vijftig jaar

Zwarte Duivels Oud-Heverlee speelden al vaak tegen Anderlecht

OUD-HEVERLEE - Aanvankelijk zouden enkel de voetbalclubs Daring en Stade Leuven fuseren. Pas in laatste instantie stapte de Zwarte Duivels Oud-Heverlee mee in de fusie die de naam Oud-Heverlee Leuven kreeg. Vandaag brengen we de historie van de Zwarte Duivels.
Om de geschiedenis van voetbalclub Zwarte Duivels Oud-Heverlee te achterhalen moet u in Oud-Heverlee bij drie personen zijn: oud-speler en bestuurslid Romain Willems (78) en Sonja Buggenhout (56) en André Michiels (62), die café Genenhoek op de Waversebaan uitbaten. Hun café was de uitvalsbasis van supporters en spelers van de Zwarte Duivels en thans van OHL-supporters.

Cafébazin Sonja heeft de voorbije decennia alle foto's en krantenknipsels van de clubs bijgehouden. Haar man André is sinds vorig seizoen vrijwillig teammanager bij OHL. Hij beschouwt zichzelf als de schakel tussen de spelersgroep, trainers, supporters en bestuur. Ten tijde van de Zwarte Duivels was hij gedurende dertig jaar het manusje-van-alles.

Romain Willems (78) is de zelfverklaarde clubhistoricus. 'Ik werd in 1958 bij Kortenaken door Fille Van Autgaerden weggekocht', zegt hij. Hij zou tot 1971 spelen, wat hij vanaf 1962 combineerde met de functie van bestuurslid. De decennia erna zou hij tot en met de fusie in 2002 af en aan bestuurslid en penningmeester zijn.

Van oud-speler Pierre Vandezande (85) uit Kessel-Lo weten we dat de ploeg tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Vlaamse voetbalbond speelde. Tijdens de oorlogsjaren schaften de Duitsers namelijk de Belgische af en installeerden ze in de plaats een Vlaamse bond. Na de oorlog werd deze opgedoekt en viel meteen ook het doek over de Zwarte Duivels.

'In 1957 beslisten René Vandezande, de oom van de huidige burgemeester van Oud-Heverlee Albert Vandezande (Fusiebelangen) en Fille Van Autgaerden om de club herop te richten. Stamnummer was 6142, hetzelfde als dat van de huidige fusieclub', vertelt Romain Willems. Interessant detail: de huidige burgemeester is ook een oud-speler.

De Zwarte Duivels begonnen in 1958, buiten competitie, in derde provinciale. Ze konden zakken noch promoveren. De eerste match was thuis tegen Korbeek-Dijle. 'In de krantenarchieven van de KULeuven heb ik de uitslag gevonden. In de editie van 8september 1958 van Het Nieuwsblad staat in de voetbaluitslagen te lezen dat de uitslag 2-1 was', vertelt hij trots.

De Zwarte Duivels zouden in 1996-1997 hun intrede in Bevordering maken. Ze vingen toen aan in vierde klasse B. In 2000 promoveerden ze naar derde klasse.

Tegen Anderlecht

Sinds 1990 speelden de Zwarte Duivels bij het begin van elk seizoen een vriendschappelijke galawedstrijd tegen RSC Anderlecht. Dat gaf wel financiële ademruimte, maar bracht niet alle soelaas. 'Ik wist als penningmeester dat we telkens moesten krabben om rond te komen. De vraag om mee in de fusie met Daring Leuven en Stade Leuven te stappen, kwam dus geen moment te laat', vertelt Willems. 'We moesten onszelf in vraag stellen. Door te fuseren met Daring en Stade Leuven, konden we onze ambities scherper stellen', zegt Michiels daarop. Als OHL naar eerste klasse zou overgaan, dan is dat zeker geslaagd. Niet niks voor een club van een gemeente met 10.000 inwoners.



Daring Leuven: de club van het volk

KESSEL-LO - In Leuven waren er vroeger twee voetbalploegen die ertoe deden: Stade en Daring Leuven. Terwijl Stade werd gezien als de club van de rijken, was Daring de volkse tegenhanger. Ze zouden tenslotte met Zwarte Duivels Oud-Heverlee fuseren tot OHL.
Net zoals de huidige voetbalclub Oud-Heverlee Leuven een fusie van drie ploegen is, was ook Daring Leuven een fusieclub. De voorloper Sporting Club Louvain werd in 1922 opgericht. In 1934 promoveerde de club voor de tweede keer naar de nationale competitie om zich er langer te handhaven dan de vorige keer. De Leuvense derbymatchen volgden elkaar in ijltempo op, want ook stadsgenoten Stade en Victoria speelden in deze competitie.

Na de oorlog in 1945 smolten Leuvense voetbalclubs samen. Sporting Club Louvain fuseerde in 1945 met Victoria FCLouvain. Vanaf dan ging de club verder door het leven onder de naam Daring Club Leuven. Wat later sprong Hooger Op FCLeuven mee op deze kar. Hooger Op bracht zijn atletiekafdeling mee, waardoor de naam uiteindelijk veranderde in Daring Club Leuven Atletiek (DCLA). Het is trouwens hier dat levende atletieklegende Gaston Roelants trainde.

Terug naar het voetbal. Voordien bevond het speelveld van Daring Club Leuven zich in Kessel-Lo tussen de Platte Lostraat en de Koning Albertlaan. Daarna volgde de verhuizing naar de Diestsesteenweg naar het fonkelnieuwe Koning Boudewijnstadion (wat in 2004 werd herdoopt in Gaston Roelants Arena, nvdr.). ‘De eerste clubvoorzitter na de fusie was professor Haven. Die heeft in de begindagen veel gedaan voor Daring', zegt Willy Ceuppens (82) uit Kessel-Lo. Hij is de erevoorzitter van supportersclub Eendracht Leuven. Deze supportersclub van OHL is een uitloper van Allee Daring, dat in 1952 werd opgericht. Voor dit gesprek, in hun supportercafé 'tAambeeld op de Diestsesteenweg in Kessel-Lo, schuiven ook penningmeester Luc Van Meerbeek (59) en secretaris Rik Dupaix (58) beiden uit Kessel-Lo aan.

De heren herinnering zich Daring Leuven als een volkse club. ‘We speelden in rood-wit, de kleuren van Leuven. Daring was een ploeg van het volk. Stade Leuven was de ploeg van de dikkenekken', zegt Ceuppens. Zijn collega-bestuursleden springen meteen bij om te zeggen dat deze hardnekkige bijnaam was blijven hangen sinds de begindagen van Stade Leuven. ‘Misschien was het aanvankelijk een club voor rijkelui, maar later was Stade even volks als Daring', zegt Van Meerbeek.

De periode tussen 1950 en 1980 waren de gouden jaren van Daring, met als hoogtepunt het seizoen '58-59'. Dan was Daring in derde klasse de hoogst spelende Leuvense club, terwijl Stade naar vierde was gezakt. ‘De ambiance rond het veld was in die tijd enorm', zegt Rik Dupaix.

In de jaren '80 en '90 zou de club nooit meer hoger dan de provinciale reeksen spelen. Toen het voorstel in 2002 kwam om te fuseren met Stade Leuven, stonden ze in eerste provinciale. ‘Hoewel de toenmalige voorzitter Henri Merckx heel wat geld in de club pompte, was de financiële situatie nijpend. Stade speelde toen in derde klasse. Wij waren dus het kleine broertje en zo voelden we dat ook aan. Niet alle spelers, noch de supporters, waren gewonnen voor de fusie met Stade, maar achteraf gezien was het de beste oplossing', zegt Van Meerbeek.


Stade Leuven: de oudste voetbalclub

LEUVEN - Als ploeg die in tweede en derde klasse speelde, mocht Stade Leuven zich voor de fusie de grote broer van Daring Leuven en Zwarte Duivels Oud-Heverlee noemen. Willy Toebinte, een Stadist in hart en nieren, herinnert zich de toenmalige club als volgt.
Stade Leuven dat in het groen-wit speelde, werd in 1903 onder de naam Stade Louvainiste opgericht. Hiermee was het een van de oudste, zo niet de oudste, Leuvense voetbalcub. Aanvankelijk waren het vooral plaatselijke studenten en studenten uit andere steden die naar de universiteitsstad waren afgezakt die er zich aansloten. Studeren was in die tijd weggelegd voor de happy few.

Wellicht kreeg Stade hierdoor de bijnaam rijkeluisploeg of de minder flatterende bijnaam de ploeg van de dikkenekken. Deze bijnaam zou hardnekkig blijven hangen ook als er rondom het veld mensen van alle rangen en standen stonden te juichen voor hun favoriete ploeg.

'Dat was niet moeilijk. Als ploeg die in de hogere klassen speelde, liep je sowieso meer in de kijker. Hoge bomen vangen veel wind, hé', zegt Willy Toebinte (74) uit Heverlee. Tot aan de fusie in 2002 was hij al meer dan vijftig jaar supporter van Stade Leuven. 'Ik heb de microbe van mijn vader Edouard meegekregen. Hij was een oudspeler van Beerschot en nam me mee naar de wedstrijden', zegt hij. Na de fusie is Willy Toebinte blijven supporteren voor de club aan Den Dreef. Hij sloot zich aan bij Pigeon d'Or, dat bekend staat als een supportersclub van Stadisten.

De Stadist pur sang hield in al die jaren alles van Stade Leuven minutieus bij: van inkomtickets, krantenknipsels, reclamebrochures tot wedstrijdverloop en aantal gespeelde matchen van de spelers. Zelfs het laatste inkomticket van Stade dat over de toonbank ging, wist hij te bemachtigen.

Zijn verzamelwoede zou niet ophouden na de fusie. Ook alles van OHL komt in een van zijn 29 plakboeken terecht.

Hoogtepunt van de club was voor Toebinte natuurlijk het seizoen 1949-1950 toen Stade promoveerde naar ereklasse, wat toen de hoogste competitie was. 'Om er te geraken waren wij die keer het kleine broertje, want we moesten het opnemen tegen Club Brugge. Op verplaatsing verloren we de match met 3-1, de terugmatch wonnen we met droge 5-1 cijfers. Ten slotte volgde er nog een derde match op neutraal terrein. Op Gent wonnen we opnieuw met 4-1', zegt hij.

Voor de eerste keer ging de Leuvense club naar de hoogste klasse. Helaas zou het bij dat ene seizoen blijven, want daarna zakte Stade. 'Eigenlijk is vanaf toen de miserie begonnen,' vindt Toebinte. De club zou blijven bengelen tussen tweede en derde klasse met als dieptepunt de seizoenen '71-'72 en '72-'73. 'We zakten toen naar eerste provinciale. Ik heb mijn ploeg nooit in de steek gelaten, maar ik kan u verzekeren dat er heel wat minder volk langs het veld stond', zegt hij.

'We wachten al 61 jaar op een ploeg in eerste klasse. Hoe lang kijken we hier al naar uit? vroeg ik gisteren nog aan een kameraad. Nu moet het gebeuren. Als het nu niet is, dan zal het er nooit van komen.'

[Celle]

OP 12 november 2013 was het 110 jaar geleden zijn dat Stade Leuven werd opgericht. De stichtende leden waren: F.Giele - E. en H. Desbarax – P. Boonen – G. Ruyssen – F. Smeesters - F. Hensmans – Neefs en Wackers, waarvan de meesten hier op de foto staan.

Zouden er nog nazaten van rondlopen bij de OHL supporters ?



Staand : Cappellen (ondervoorzitter), E. Fonteyn, P.Demanet, F. Rillaer, F. Giele (voorzitter)

Midden : L. Bruylants, G. Ruyssen, D. Delie

Zittend : F. Van Biesen, H. Desbarax, E. Desbarax (kapitein), Cl. Delgoffe, F. Smeesters


===========================================

OP 10 januari 1904 speelde Stade één van zijn eerste matchen. Zie de advertentie hieronder verschenen in de VOLKSWIL van 09/01/1904:

ELFDE JAARGANG — N° 2 . 2 centiemen per nummer
ZATERDAG 9 JANUARI 1904
DE VOLKSWIL
Weekblad der-Leuvensche Werkliedenpartij
---------------------------------------------------------------
Links en Rechts
Foot-Ball.

Zondag 10 Januari 1904 , om 2 ure, Groote Match
tusschen de Leopold - Club van Brussel en de
Stade Louvaniste, op het terrein van het nieuw
slachthuis, Capucienenvoer.

Het publiek wordt vriendelijk verzocht zich
op afstand te houden, ten einde de spelers
niet te belemmeren en hunne eigene veiligheid
niet in gevaar te stellen.

=============================================

Stade Leuven zou snel in het sociaal weefsel van de Leuvenaars opgaan: er was niet alleen de voetbalclub, maar Stade had ook een zwemclub en heeft nog altijd een tennisclub onder dezelfde naam. (EDIT)Later kwamen daar een Hockeyclub, een Atletiek afdeling en een Basketballclub bij die allemaal aktief waren in de veertiger jaren. De Hockeysectie splitste later af en gaat vandaag de dag door het leven als HC Leuven.

De voetbalafdeling van Stade omvatte verder ook naast een jeugdafdeling, een toneelvereniging ( section dramatique met revues in de Stadschouwburg zoals “Enfin ! ze zen doe !!!”, of : “Edde m'eweg?” En “Alleie Louvain !!!”. )

De Stade voetbalclub had ook een eigen blaaskapel (fanfare) die ook openbare concerten gaf en uiteraard ook haar eigen supportersclubs.

[Celle]

Honderd jaar geleden ……

F.C. OUDE MARKT:

( Bron: Eugène Sprengers: Ons Leuven )

[Celle]

De oudste Leuvense voetbalclubs:

Lijst van de Leuvense voetbalclubs die hun statuten neergelegd hebben ten Stadhuize……. Tot in het jaar 1945, het jaar dat Daring Leuven het levenslicht zag.



Wanneer de voetbalsport in de jaren twintig zeer populair werd, resen in Leuven ook de voetbalclubs als paddenstoelen uit de grond. De statuten zijn in vele gevallen de enige aanwezige informatie over deze clubs. Maar velen verdwenen sneller dan ze ontstaan waren door hun wankele organisatie, gebrek aan terreinen en beperkte financiële middelen of traden gewoonweg niet toe tot de Belgische voetbalbond en bleven meestal één generatie lang voortbestaan als liefhebbersclub.
Onze aandacht gaat naar drie civiele clubs; La Vaillante, Daring Leuven en al haar voorlopers en ten slotte Stade Leuven en haar voorloper Sporting Louvaniste. Tegenover de civiele clubs stond de voetbalclub van de Universiteit FCUL die deze drie civiele clubs hielp vooral met het ter beschikking stellen van terreinen.

La Vaillante
( letterlijk vertaald De Dappere – In Frankrijk bestaan er nog altijd clubs met die benaming- ) is één van de eerste clubs die is tot stand is gekomen in 1897, net even vroeger als de FCUL, de club van de Universiteit. Maar zij legden hun statuten pas neer in 1903, even voor de Stade Louvaniste.

De kleuren van La Vaillante waren zwart en geel. La Vaillante speelde op het terrein aan de Tiensepoort, gelegen tussen de Tiensepoort en de spoorwegbedding en hetzelfde terrein dat door de Universiteit (FCUL) gehuurd werd en waar de Stade Louvaniste in 1903, onmiddellijk na hun stichting, een aantal matchen zou spelen. Erevoorzitter was de Baron van Korbeek-lo, Pierre de Dieudonné, bijgenaamd ‘Pikke den Baron’.

Over La Vaillante zijn er bijna geen sportieve gegevens gekend.
La Vaillante Leuven wordt in 1900 lid van de Belgische Voetbalbond (UBSSA ) maar dat duurt maar tot eind 1903, waardoor er een waas van onduidelijkheid blijft hangen rond La Vaillante, maar La Vaillante heeft waarschijnlijk nooit in de nationale voetbalcompetities aangetreden.

Daring Leuven.
In 1915 werd Standard Club Louvaniste opgericht. De club veranderde in 1923 van naam en werd F.C. Leuven. ( niet te verwarren met F.C. Leuven van Mon Kegel uit de jaren zestig. ). In 1924 zou de club opnieuw van naam veranderen en Sporting Club Leuven werd opgericht. Sporting Leuven was in de twintiger- en dertiger jaren de belangrijkste club na Stade Leuven en fungeerde meestal in de derde klasse. Sporting Club Louvain speelde zeker vanaf de jaren dertig op Den Dreef naast het hoofdveld van Stade Leuven (waar nu de parking van OHL is ). Dat is ongeveer op dezelfde plek waar OHL tegenwoordig zijn thuiswedstrijden speelt. ( rondom het veld van Sporting was een velodroom aangelegd.)
Ondertussen was Victoria Leuven in 1915 opgericht. Victoria speelde in geel zwart en trad toe tot de KBVB in het begin van de twintiger jaren en speelde op de Platte-lo, waar vandaag zich het hockey terrein bevindt. Sporting Leuven en Victoria Leuven zouden in 1945 fusioneren tot Daring Leuven gingen op de Platte – Lo spelen in de rood witte kleuren.
Hoger Op Leuven werd opgericht in 1923. Zij speelden in het Arenberg park op de terreinen van de universiteit ( het huidige Sportkot ) aan de andere kant van de Dijle rechtover de terreinen van Stade Leuven. Later weken ze uit naar het De Grunne stadion op de Waversebaan aan de Herendreef ( vandaag al lang verkaveld en volgebouwd). Zij traden toe tot Daring Leuven in 1947 en hun voorzitter Prof. Dokter Haven werd later ook jarenlang ( 1947 tot 1973 ) voorzitter van Daring Leuven, in opvolging van Edward Van Hove.

Sporting Club Leuven, dat opging in Daring Leuven, mag ook niet verward worden met Sporting Club Louvaniste dat in 1899 ontstond en verdween toen STADE LOUVANISTE gesticht werd door dezelfde bestuurders en met de 32-jarige Ferdinand Giele als eerste en enige voorzitter van Sporting, dezelfde man die vier jaar later voorzitter van Stade Louvaniste zou worden. Ferdinand Giele zou tot aan zijn dood in 1929 een heel belangrijke rol spelen in de ontwikkeling van Stade Leuven. ( meer details: KOEN WIERINCKX, 2012, Stade Louvaniste: Een comparatieve historische studie van een Leuvense voetbalclub (1897-1958))



FERDINAND GIELE, Stade voetballer en voorzitter, Meester Drukker en etser - schilder.

Sporting club Louvaniste speelde ook al in groen-wit. Sporting zou aanvankelijk spelen op het militair oefenterrein aan Parkpoort maar vanaf het seizoen 1901-1902 werd er door Sporting zeker aan de Tiensepoort gespeeld. Uiteindelijk was Sporting geen lang leven beschoren. Bezorgde ouders en het hoge huur geld van 10 fr. per wedstrijd, waren volgens Oleffe de redenen dat Sporting is verdwenen. Daarenboven wijst hij erop dat verschillende jongeren hun humaniora hadden afgemaakt en buiten Leuven verder gingen studeren. Hierdoor waren ze niet meer in Leuven aanwezig om voor Sporting te voetballen.

Stade Leuven werd inderdaad ook opgericht door meestal oud studenten van het Heilige Drievuldigheidscollege en vooral van het Sint Pieterscollege. De leerlingen van de colleges bestonden vooral uit jongeren uit de burgerij. Bij dit segment van de bevolking bleef STADE decennialang meer aanhang hebben, zeker toen ze deel ging uitmaken van de overkoepelende coöperatieve. Deze coöperatieve had 1.100 leden, waardoor er altijd veel volk kwam kijken.

Stade Louvaniste , opgericht op 12 november 1903, na het verdwijnen van de Sporting, speelde zijn eerste wedstrijd op 15 november 1903 tegen het Trinity Team”, het team van de leerlingen van de Jozefieten, en op 8 december tegen de Universiteit ( FCUL ).

Stade wou net als Sporting Club Louvaniste aanvankelijk op de universitaire velden aan de Tiensepoort spelen, waar ook de FCUL zijn wedstrijden afwerkte. Maar omdat dat te duur was ging Ferdinand Giele naar het Stadsbestuur en op 15 november 1903 kregen ze de toestemming om op een braakliggend terrein aan de Kapucijnenvoer te spelen, waar in de nabije toekomst een slachthuis ging worden gebouwd. Tot dat de werken aan het slachthuis van start gingen, kon Stade echter op dit terrein spelen. Op 25 december 1903 werd het terrein aan de Kapucijnenvoer ingehuldigd met een wedstrijd tegen Daring Brussel in het bijzijn van 1500 supporters. Uitslag 1 - 2 voor de Brusselaars.

Na amper twee jaar veranderde Stade opnieuw van terrein en gingen ze op de velden aan Den Dreef spelen.( Hier is enige onduidelijkheid aanwezig: R. MARIËN ( 100 jaar voetbal en clubleven, Antwerpen, 1973, 98.) beweert dat dit pas in 1923 gebeurde maar doelde misschien op de eigendomsoverdracht – (zie verder ) en Erik Vermeersch, de kinesist van Stade in de negentiger jaren weet te vertellen dat de neef van zijn grootoom Gaston Dewit, zijnde Fernand Dewit, beide Stade Spelers reeds in 1918, , steeds weer sprak over het veld van Stade gelegen aan het Kantineplein. Maar misschien had dat met W.O.I te maken. In ieder geval schrijft de Leuvense geschiedschrijver Rik Uytterhoeven dat Stade in 1907 op Den Dreef speelde.)
Den Dreef: dit waren dezelfde velden die de hertog van Arenberg in het academiejaar 1904-1905 ter beschikking had gesteld aan de Universiteit ( Comité des Sports ). De eerste wedstrijd van Stade op dit terrein vond plaats op 29 oktober 1905 tegen F.C. Mechelen. Uitslag Stade Louvaniste - FC Malinois: 4 – 0. Om de velden te gebruiken werd een huurcontract tegen bijzonder gunstige tarieven gesloten tussen STADE en het Sportcomité van de universiteit. De goede relaties tussen Stade en de universiteit zouden doorheen de jaren blijven bestaan. Als voorbeeld hiervoor kan aangehaald worden dat het dikwijls studenten waren die in de eerste ploeg van Stade werden opgesteld. Voorzitter Ferdinand Giele werd bovendien gesteund door de hertog van Arenberg en de universiteit in de beoefening van zijn kunstenaarschap. Het was ook zijn drukkerij die het reglement van het “Comité des Sports” van de pers had laten rollen.

Na de oorlog ging Stade zelf de terreinen opkopen. Dit gebeurde op 20 april 1918 met een overeenkomst tussen de heer G. Van Vlasselaer en de hertog van Arenberg. Van Vlasselaer zou deze terreinen enkele jaren later uiteindelijk doorverkopen aan de s.v. Stade Louvaniste, een coöperatieve of moedermaatschappij van Stade die in 1921 werd opgericht. Deze eigenaar wissel had tot gevolg dat na de oorlog de rollen omgedraaid waren en dat de universiteit de terreinen van Stade moest huren. De dertig gouden jaren van Stade Leuven waren aangebroken. Tegen het eind der veertiger jaren was Stade grootgrondbezitter geworden. De verkoop van de terreinen in 1953 aan de Stad Leuven, als gevolg van een aanslepende vete tussen de coöperatieve en het sportcomité van Stade, zou later een gigantische vergissing met nefaste gevolgen blijken.





DEN DREEF het imperium van Stade Leuven, zoals het erbij lag net vóór de stad ze opkocht.
(Uit het Archief van Ghislain Nestor Oleffe, Sportterreinen Heverlee, plan van de terreinen gelegen te Heverlee en bestemd voor het Leuvens Sportcentrum opgetekend door de ingenieur directeur der stadwerken op 22 oktober 1954. )

Bronnen van deze bijdrage:

KOEN WIERINCKX, 2012, Stade Louvaniste: Een comparatieve historische studie van een Leuvense voetbalclub (1897-1958).
(Die vooral refereert naar het Archief van Ghislain Nestor Oleffe).

Nostalgia Lovaniensis Aflevering 55 campuskrant Jaargang 10 nr. 12 (23 september 1999)

[Celle]

STADE LEUVEN in de jaren twintig. Op de foto wordt verkeerdelijk gesuggereerd dat het om een foto zou gaan van de allereerste beginjaren ( 1903 ).
Speler staand rechts Tossyn, midden speler 2de van links Huybrechts, zittend eerste links Isidore Taes en tweede van rechts zou Edgard Fraeys zijn.



Staand uiterst rechts: Tosseyn. Deze speler wordt ook vermeld en is herkenbaar op de krantenfoto's uit 1920 tot 1922 ( zie FB pagina Stade for ever) waar hij - niet toevallig want hij speelde back links - ook altijd uiterst rechts staat.
Tosseyn wordt al geretraceerd in de Stade ploeg vanaf 1916 en ook nog altijd in het seizoen 1928 1929 als kapitein en absolute uitblinker in de sleutelmatch van Stade tegen toekomstig kampioen Montegnée.

[Celle]

Stade Leuven in de beginjaren 20.

Uit het rijke archief van de Heer Oleffe. Met dank aan Dirk Reekmans, Dirk Ruelens ( ROB ) en Guy De Dekker.




Foto onder: STADE LEUVEN ( magazine Sportwereld uit 1922 ).

Staand (vlnr): Edg. Poelmans (Trainer), Crabbé, G. Dewit, Joeuniaux, Binon, Tossyn en Van Nerum.

Zittend (vlnr): Vogelaers, Van Doren, Fraeys, Schillings en Delgoffe.

[Celle]

Leuvense Entente 1930:

Ter gelegenheid van de vieringen van 100 jaar België, speelde de ENTENTE LOUVANISTE de eeuwfeestmatch met vier voetballers van Victoria ( o.a. Rayé, Speesters en Vandeput ), drie van Stade Leuven ( o. a. Tossyn en Ruelens ) en drie van Hoger-Op. Op de foto zesde van links Tossyn en achtste Edgar Ruelens. Derde van links is Vandeput van Hoger Op die in dat jaar naar Stade verhuist.

( bron: Rik Uytterhoeven en Chris Morias: Heverlee 1846-1976 Evolutie in woord en beeld , p. 177)

[Celle]

Dank je voor je bericht.
Ik deel uw menig niet (volledig) , met alle respect.
Ik trek het me niet aan wanneer sommigen mijn passie naief of wat dan ook zouden vinden.
Ik weet wel dat OHl wslk de enigste JPL club is die haar verleden niet koestert.
En dat Stade al dan niet failliet was ( is echt niet correct ), dat heeft hier niets mee te maken -( ZDOH had 900.000 frank boete aan haar broek 1 jaar na de fusie of weet je dat niet )- : we spreken over 100 jaar sociaal weefsel in Leuven. Natuurlijk, het merendeel van de OHL bestuurders heeft geen Leuvens verleden want het zijn gewoonweg geen Leuvenaars. Kwamen ze bij OHL van de maan in 2001? Het sukses van Stade For Ever bewijst uw ongelijk. Met deze ben je uitgenodigd op de Stade reunie van 1 juni e.k. Steeds bereid face to face verder te diskuteren!

[Celle]

Dan begrijp ik uw quote eigenlijk niet goed. Ik besef maar al te goed dat de jongeren van het voetbalverleden niet wakker liggen. En dat met de tand des tijds dat zal uitsterven is zeker. En de bestuurders niet leuvenaars hebben die HANDICAP ook.

Heb je al eens gezien hoe dat in 2014, het jaar van de grote herdenking van WOI, het mounument van de gesneuvelden erbij ligt op OHL? ik zal binnenkort op Stade For Ever eens een oude foto publiceren van het oorlogsmonument, naast die van vandaag.

Als jonge knaap was ik, ik ging voor het eerst naar Stade in 1958 ging, verzot op de verhalen ( sages bijna ) van de Stade die kampioen speelde in 1948 en naar de ereklasse doorstootte. En als ik diezelfde helden met de veteranen zag spelen, kon het niet meer kapot.

Deze week zag ik heel veel jonge gasten een hele training van OHL wachten om een handtekeneing en/of foto met den Bjorn vast te krijgen!

Het kan toch zo zalig zijn als een kind iets te koesteren!

Maarr we zijn begot nog niet kinds hé!

[Celle]

( Met dank aan Alex Desmet en de FB pagina “Leuvense Voetbalploegen”)

Hooger Op FC Leuven:

Ontstond eind 1923 en sloot zich begin 1924 aan bij de KBVB met stamnummer 347. Hoger Op ging spelen in de regionale reeksen en klom er geleidelijk op. In 1932-1933 speelde Hoger Op Leuven een eerste keer kampioen in de hoogste provinciale reeks en steeg zo naar de nationale derde klasse ( promotion ) in het seizoen1933 – 1934 ( N.B. samen met Victoria Leuven ). Hoger Op werd echter voorlaatste en zakte terug weer naar de provinciale reeksen. En in het seizoen 1935 – 1936 verloor Hoger Op één van haar betere spelers, Druets, aan het Stade Leuven van Cassis Adams.

Drie jaar later, in het seizoen 1936 - 1937, promoveerde men opnieuw naar de derde klasse ( Bevordering ) waar men ditmaal stadsgenoot Sporting Club Leuven aantrof. Hoger Op had het er opnieuw moeilijk, werd op twee na laatste in het Seizoen 1937 – 1938 en degradeerde zo opnieuw na één seizoen. De club zou nooit meer terugkeren op het nationale niveau.

Kort na de Tweede Wereldoorlog kwam het tot een fusie tussen de voetbalclub Hoger Op en de noodlijdende Leuvense atletiekclub Olympic. William Vander Veken, pleitbezorger aan de balie te Leuven en bestuurslid van "Hooger Op" (later ook "mecenas" van de club), regelde de samensmelting.De atletiekclub ging voortaan verder als Hooger Op Leuven Athletiekclub.

Ondertussen waren in Leuven voetbalclubs Sporting Club Leuven en Victoria Leuven in 1945 samengegaan tot Daring Club Leuven, bij de KBVB aangesloten onder het stamnummer 223 van Sporting. In 1945 – 1946 kon Daring zich niet redden in de derde klasse en zakte. Maar het daaropvolgende seizoen 1946 – 1947 werd onmiddellijk terug kampioen gespeeld in provinciale en hernam het zijn plaats in derde klasse.

Daring zat in de lift en zocht versterking voor het seizoen 1947 -1948. Zo haalden ze Raoul Verhaeghen samen met vier anderen Peeters, Geyssens, Roelants en Cox bij Hoger Op. Het was slechts het voorspel van de aansluiting van Hoger Op bij Daring Leuven in 1949. Het stamnummer van Hoger Op 347 verdween.

Ook de atletiekclub wijzigde mee van naam, en Daring Club Leuven Atletiek was geboren en baarde later wereldsterren zoals Gaston Roelants, Miel Puttemans en Ivo Van Damme.

De Kampioenenploeg van Hoger-Op Leuven 1932-1933.
Op de foto onder andere Louis Tips, boven in het midden als doelwachter, twee verder naar de vlag toe is Jean Desmet, vader van Rik en Frans (allebei van Stade) en van Fred (Wijgmaal). Onderaan in het midden en bijna steeds met de bal aan de voet is Jul. Desmet, vader van Dirk (Daring, Stade en FCZD Oud-Heverlee), Alex (Daring, Wijgmaal, Rotselaar, FCZD OH, enz...) en van Jan (Daring, Wijgmaal, Stade, Zwarte Duivels Oud-Heverlee)......

Jaja, de familie Desmet en het leuvens voetbal. En dan mogen we de drie gebroeders Kamiel ( Daring en Rotselaar) Tokke ( Daring ) en Jules ( Daring, Stade ) niet vergeten. Ze hebben een grote bijdrage geleverd aan het leuvens voetbal.

[Celle]

STADE 1935 - 1936

Sport en Liefdadigheid:

Extract uit De Volkswil van augustus 1935:
Op Zondag 4 Augustus 1935 richt de Royal Stade Louvaniste een football-match in welke door onze sportliefhebbers ten hoogste zal geprezen worden. De Royal Stade zal op dien datum zich meten met het elftal van het 8ste Linieregiment. De opbrengst dezer sportmanïfestatie zal gestort worden (ten bate van het Nationaal Hulpcomité ingericht in gevolge den oproep van H. M. De Koningin. De prijzen der plaatsen zijn bepaald op 6 fr. voor de tribuun,4 fr. voor de eerste plaatsen, 2 fr. voor de populaires

De kompetitiestructuur:
Dat seizoen was de tiende editie van de Belgische Derde Klasse. De competitie vond plaats tussen september 1935 en april 1936. De officiële naam destijds was Promotion (Bevordering of Promotie). De 56 deelnemende ploegen waren onderverdeeld in 4 reeksen van 14 ploegen. R. Union Hutoise FC, Olympic Club de Charleroi, R. Stade Louvaniste en SC Eendracht Aalst werden kampioen en promoveerden naar Eerste afdeling.( Tweede klasse )

De Trainer:
Onder leiding van Ferdinand Adams werd Stade kampioen in 1935-1936.


Ferdinand Eloy (bijnaam Cassis) Adams (Anderlecht, 3 mei 1903 - 25 december 1985) was een legendarische Belgische voetballer, goalgetter en voetbalcoach. Hij speelde meer dan tien jaar voor RSC Anderlecht. Hij werd en is nog altijd de grootste topschutter aller tijden uit de Belgische competitie met vier titels in negen jaren: 1920-1921 ( 28 ), 1923-1924 ( 39 ), 1926-1927 ( 40 ) en 1928-1929 ( 42 ). Hij werd later trainer van onder andere Royal Stade Louvaniste, Royal Sporting Club Anderlecht, Daring Club de Bruxelles en Ukkel Sport.

De centervoor Ferdinand Adams, als grote ster van de jaren twintig, heeft ervoor gezorgd dat Anderlecht niet langer zomaar een Belgische voetbalclub was. Deze appreciatie voor de vooroorlogse voetbalgod Cassis Adams komt van Constant Vanden Stock, de voormalige voorzitter van RSCA, en die er één jaar, in 1933, in het eerste elftal voetbalde met Adams. Toen moest de midvoor, na een opeenvolging van spierblessures, definitief afhaken.

Adams kreeg van zijn moeder de bijnaam Ciske vanwege de gelijkenis tussen Ferdinand Adams en zijn neef Ciske. Later kreeg hij de bijnaam Cassis, een samensmelting van cas en Ciske. Cas betekent in het Brussels ( en Leuvens ) dialect "doelpunt". Dat laatste was een duidelijke verwijzing naar het grootste talent van Adams: scoren.

Na zijn vertrek als speler bij Sporting Anderlecht in 1934 trok de toen 30-jarige Adams naar Leuven waar hij trainer werd van Royal Stade Louvaniste. Hij debuteerde bij Stade als trainer. Eigenlijk kon dat niet, want reglementen voorzagen dat een speler voor zijn 35ste de club niet kon verlaten, voor welke functie dan ook. Maar de dirigenten van Anderlecht gaven hun eerste echte ster graag toestemming. Hij zou tien jaar lang trainer blijven van de Royal Stade Louvaniste.

(edit) In 1941 ging hij ( officieel ) terug naar Anderlecht om er ook aan de slag te gaan als coach. Maar in de praktijk zou Ferdinand Adams vanaf 1940, waarschijnlijk door de oorlogsomstandigheden er een DUO baan op nahouden: in 1940 1941 was hij nog officieel trainer van Stade Leuven maar ging om de wisselende ( even en oneven ) dagen toen ook Sporting Anderlecht trainen. En vanaf 1941 1942 werd hij officieel trainer van Sporting Anderlecht maar trainde om de wisselende dagen Stade Leuven verder en dit tot juni 1944!) ( bron: het archief van Gislain Nestor Oleffe )

STADE 1935 - 1936: Het begin van een succesperiode:

Stade speelt KAMPIOEN in derde klasse ( promotion ) en stijgt na 2 seizoenen terug naar 2e nationale.( Division 1 ).

Stade zou vanaf dan onafgebroken verblijven in de Tweede Klasse tot en met het seizoen 1948 – 1949.


Op de ploegfoto de STADE boegbeelden Casse, Cordemans, Wackers, Vleminckx, Velghe enz.



Driemaal in die veertien jaren beukte Stade tevergeefs op de poort van de hoogste afdeling:

In het seizoen 1936 - 1937 strandde het op de derde plaats na Racing Tienen en Oude God.
In het seizoen 1943 - 1944 werd het tweede achter F.C. Luik.
In het seizoen 1946 - 1947 werd het opnieuw tweede na Sporting Charleroi.

Maar in het seizoen 1948 – 1949 was het prijs: Stade werd kampioen in de tweede afdeling ( 1 ste Divisie reeks A) en hield Beringen en White Star achter zich. Stade werd bovendien algemeen kampioen van de tweede klasse door in de derde wedstrijd de finale met 4 – 1 te winnen van de kampioen van Reeks B Club Brugge. In het seizoen 1949 – 1950 speelde Stade bijgevolg in de hoogste afdeling ( Ereklasse ) maar degradeerde meteen.


WEDSTRIJDVERSLAG uit 1936( bron: De Volkswil )

Stade Leuven versterkt zijne positie te Herentals.
S. K. Herentals (1)-Stade Leuven (3)

Na de prachtige overwinning van verleden Zondag tegen H. I. H. Turnhout, zijn de Stadisten Zondag naar Herentals getrokken met een buitengewoon zelfvertrouwen, en we zien het, het was gewettigd.

De Heer Van Schoor leidde de teugels. Stade wint den opgooi die niet veel voordeel geeft: de groen-witten zijn dadelijk ten aanval, enkele minuten is de bal aan 't rollen, een mooi samenspel Lacroix-Casse, en deze laatste maakt er kas van. ( Kas van de Casse! riep trainer KAS-CIS Adams!:)) .
De Peetermannen blijven aandringen. Sportkring reageert, Verboven en Verluiden missen respectievelijk schoone kansen. Het heeft lang genoeg geduurd, Stade komt terug voor de pinnen, maar dé Leuvenaars weten den weg naar het doel niet meer.
De lat wordt hevig onder vuur genomen, waarom toch geen weinig onder? Duchateau zal het beter doen hij krijgt den bal prachtig voorgespeeld door Lacroix, en ‘t is-0-2 voor Stade. Rust komt zonder verdere verandering.

Er wordt gedraaid en daar is Stade weer ten aanval, 't Is slechts na ongeveer 20 minuten spelen dat zïj er voordeel zullen kunnen uithalen. Druets is doorgebroken, geeft aan Wackers, en deze laatste verschalkt Kenis, 0-3 voor Stade.

Herenthals vindt dat het genoeg is; de voorlijn wordt gewijzigd. 4 minuten later weten ze er reeds voordeel uit te trekken: Lambrechts zal daar voor zorgen, en Renis krijgt het nakijken. Stade voelt den leeuwenmoed van de S. K. mannen en zal zich verder beperken met zijn verworven positie te verdedigen, en het einde komt met 1-3 zege voor de mannen van Den Dreef.


1935 - 1936: Leuven boven al maar STADE eerst van al:

Deze zin uit het latere Stade lied verwijst wellicht naar deze periode: In die jaren dertig beleefden we immers de hoogdagen van het Leuvens voetbal: naast Stade speelden Sporting Leuven en Victoria Leuven in 1935-1936 ook in dezelfde reeks zoals blijkt in onderstaand eindklassement. En in het seizoen 1932 - 1933 was Hoger Op Leuven er in geslaagd te promoveren naar het nationale voetbal. Ze deden dat, na een eerste degradatie, nog eens over in het seizoen 1936 - 1937.

De derby's volgden elkaar in snel tempo op. De rivaliteit tussen de Leuvense ploegen was groot en had in die tijd ook een politieke achtergrond. Victoria was rood getint, Stade blauw. Van Sporting is het niet meer geweten maar ze werden wel de mannen van het geld genoemd dus nogal blauw zeker. Hoger Op Leuven dan weer geel ( katholiek ). Stade trok in dat jaar meestal aan het langste eind.

Sporting en Victoria zouden in 1945 fusioneren tot Daring Leuven.
Hoger op Leuven werd in 1949 opgeslorpt door Daring Leuven.

[Celle]

luckie schreef op 28 jan, 2014 om 23:31:

==================================

STADE LOUVANISTE 1937 -1938:

Staand vlnr: TRAINER FERDINAND ADAMS - Emile HAESAERTS – Louis Helsen– LESAGE - Edward CASSE - Rik VLEMINCKX - LOUIS CORDEMANS - Pierre VAN MECHELEN.

Zittend vlnr: X – FRANCOIS VELGHE – VAN HERLE – RAF WINAND - Guillaume VANDEPUT

[Celle]

De Brabantse selectie speelde op 18 maart 1945 speelde tegen Engeland ( Continental Team ) voor 10.000 supporters op Den Dreef: ( uit het archief van Bob Dehennin)



Het elftal van de Brabantse selectie- Jef Homblé met zeven Stadisten en drie spelers van Racing Tienen:
Staande v.l.n.r.: Pierre Cox – Theo De Aguirre – Vaes ( Racing Tienen ) – Eugene Wackers – Jef Homblé ( Olympic en later Daring Leuven ) – Raf Winand.
Zittend v.l.n.r.: Lambert ( Racing Tienen ) – Kimmer ( Racing Tienen ) – Bob Dehennin – Jef Janssens en Armand Toen.

[Celle]

Al 1255 keer bekeken. Graaf zoals ze op dat dak staan van het clubhuis van den Tennis!

VOLLEN BAK OP DEN DREEF!:

Een thuiswedstrijd van Stade betekende veel, veel volk. Tot op de zijlijn!

Zo ook bij de wedstrijd van 18/3/45 tussen de Brabantse Selectie en “ Continental England”, bestaande uit Engelse Premier League voetballers die onder de wapens geroepen waren en op dat ogenblik in Belgie ( Europa ) ingekwartierd waren.

De Brabantse selectie was eigenlijk een veredeld STADE elftal met zeven spelers, aangevuld met ex Victoria speler en Leuvenaar Jef Homblé, , toekomstig internationaal, die toen voor Olympic Charleroi uitkwam en later nog naar den Daring terugkeerde en met drie spelers van Racing Tienen waaronder keeper Vaes. Zie het Album 1944 – 1945 voor de ploegopstelling en andere foto’s van deze wedstrijd.

http://www.facebook.com/pages/Stade-fo ... =1&theater

Kijk, waar nu de parking van OHL is, Toen ........................



NB: met de medewerking van LUCKIE!

[Celle]

Leuvense voetballers in de Diaspora: Joseph Homblé.

Joseph Homblé (° 26/09/1915) speelde bij Victoria Leuven tot in 1937. In dat jaar gaat hij naar de eerste klasser Olympic Charleroi. Hij blijft er spelen tot in 1949 wanneer hij terugkeert naar Daring Leuven.
Met Olympic wordt hij in het seizoen 1946 - 1947 vice - kampioen achter Anderlecht.






Olympic Charleroi Vice - kampioen in 1946-1947 met staand uiterst rechts Joseph ( Jef ) Homblé.

In 1947 versiert de Leuvense back links drie selecties bij de Rode Duivels en speelt op 2 november mee met België tegen Zwitserland.
02/11/1947 Vriendschappelijke Wedstrijd: Zwitserland - Belgium 4-0. De Belgische ploeg: Henri Meert, Léon Aernaudts, Joseph Homblé, Henri Coppens, Jules Henriet, Fernand Massay, Torke Lemberechts, Jef Mermans, Albert De Cleyn (c), Pol Anoul, René Thirifays.

En in 1945 mocht hij niet ontbreken in de Brabantse selectie die op
18 maart 1945 speelde tegen Engeland ( Continental Team ) voor 10.000 supporters op Den Dreef: ( uit het archief van Bob Dehennin)




Het elftal van de Brabantse selectie- Jef Homblé met zeven Stadisten en drie spelers van Racing Tienen:
Staande v.l.n.r.: Pierre Cox – Theo De Aguirre – Vaes ( Racing Tienen ) – Eugene Wackers – Jef Homblé ( Olympic en later Daring Leuven ) – Raf Winand.
Zittend v.l.n.r.: Lambert ( Racing Tienen ) – Kimmer ( Racing Tienen ) – Bob Dehennin – Jef Janssens en Armand Toen.

[Celle]

STADE FOR EVER
heeft naast de meer dan duizend foto’s op haar Facebook pagina nu ook het bijna volledig gedigitaliseerd en prestigieuze Archief van de Leuvense geschiedschrijver en oud Stade speler Ghislain Nestor Oleffe in handen gekregen dank zij Dirk Ruelens van ROB en vooral dank zij het titanenwerk van Guy De Dekker. STADE FOR EVER zal dit uniek materiaal stelselmatig publiceren op haar Facebook pagina.

Hier al een voorproefje:




Voor alle voetballiefhebbers: meer info over STADE FOR EVER:

http://www.facebook.com/pages/Stade-fo ... 0475113238

[Celle]

De STADE LEUVEN ( ROYAL STADE LOUVANISTE ) kampioenenploeg 1948 – 1949 die de deur van de hoogste afdeling open beukte:

Boven van links: Gust Demarey - Jos Oversteyns – Jan ( Jean)Costrop - Gene Degreef - Armand De Keyser - Louis Vanderveeren -
Trainer Louis Cordemans.
Onder van links: Jokke Sergeant - Tom ( Frans) Dehoux - Armand Thoen - Jef Ceunen en Jef Janssens.

De Formatie: ( WM )
Degreef
Oversteyns, Costrop en Vanderveeren,
Demarey en De Keyser,
Dehoux en Ceunen,
Sergeant, Thoen en Janssens.

[Celle]

José Charpentier schreef op 9 augustus 2013:

Nog een beetje geschiedenis van Stade Leuven met rugnr. 18:

Stade was na de oorlog 40-45 één van de eerste profclubs in Belgie :
-zij waren een maatschappij met grote sponsers uit het Leuvense onder voorzittersschap van De Heer Edm.Vrancks.
-de terreinen van in het begin van "Den dreef " tot aan de muur van den" dreef" en tot aan de Dyle waren eigendom van hun
-zij hadden een fulltime bediende Mr Vanmechelen
-zij hadden een fulltime terreinverzorger.
-zij hadden een fulltime trainer Berre Herremans die trainde eerste en reserveploegen en provinciale juniors.
-de eerste ploeg en reserv. trainden 3 x de week reeds om 16h.de meeste spelers werkten bij de sponsers.
-zij hadden drie oefenvelden-waaronder één met verlichting wat uniek was in Belgie-
-een fout van de sekretaris Vandergeeten was dat hij de beheerslieden niet aangesloten had bij de Belg.voetbalbond-hij was
alléén aangesloten.
-in de jaren 50 heeft hij zich voorzitter gemaakt en en de andere
beheerslieden daardoor uitgeschakeld.
-Die hebben natuurlijk het terrein in den dreef afgesloten toen moesten we de wedstr. spelen op den Daring-platte-lo straat.
-De terreinen in den dreef werden dan verkocht aan de gemeente heverlee.
-Toen is de miserie van Stade begonnen-geen sponsers meer enz.
-Dat was dus het einde van de goede voetbal in Leuven.

[Celle]

Ik hoop dat onze vrienden supporters van OHL,en oud spelers en/of supporters van den Daring, plezier beleven aan deze foto:
Aan de Platte-lo ( het huidig hockeyterrein ): Daring Leuven -Waterschei (4-1), 1949-1950. Daring eindigt dat jaar derde in 3e klasse ( toen Bevordering- Promotion genoemd )

1ste links van boven: Guillaume Persoons; 3e van links boven: stopper (edit) Faustin Nevens; 4e van links boven: Raoul Verhaegen. Raoul Verhaegen zou later nog trainer worden van Stade Leuven.(edit) Uiterst rechts: Jef Homblé.

Verder tweede van links onder Leopold Berges en vierde van links kanonnier Charel Mombaerts. Speelden in dat jaar ook voor Daring - allemaal redelijk vertrouwde namen in het Leuvense - naast Raoul Verhaegen, Guillaume Persoons en Charel Mombaerts: keeper Michel Janssens ( onzeker op de foto ), François Swerts, Faustin Nevens, Degraef, Vanhove, Leopold Berges, Merckx, Louis Anthoons, Gijsenberghs, Jef Homblé, Daems, en Feyaerts. ( bron: o.a. De Volkswil )

Een jaar later, in het seizoen 1950-1951 speelt Daring wel kampioen in 3e klasse ( toen Promotion A genoemd ) met zowat dezelfde spelerskern als het jaar tevoren, aangevuld met Claes ( overgekomen van F.C. Nijlen ).

( edit ) Het gaat hier over Dries Claes uit Herentals die in Leuven Sportgeneeskunde kwam studeren. Deze specialisatie was gans nieuw. Dokter Dries Claes werd één van de eerste specialisten in België in de sportgeneeskunde. Hij was ook mede-stichter van Sporta, de Vlaamse Vereniging voor Sportgeneeskunde en de Vlaamse Wielerschool. Claes stond ook aan de wieg van de Stichting Antoon VanClé.

Dokter Dries Claes is een ware legende in Vlaamse topsportmiddens en dus een van de grondleggers van de sportgeneeskunde in ons land. Dokter Dries Claes , hij werd 86 jaar ( Nijlen 20/06/1923 – 28/10/2009), verwierf internationale bekendheid toen hij tijdens zijn carrière ook nauw samen werkte met wielerkeizer Rik Van Looy, die hij tijdens zijn succesvolle wielercarrière medisch begeleide. Dries Claes heeft zeven kinderen, waaronder sportchirurg Toon Claes die later ook voorzitter werd van Sporta.



In het seizoen 1951 - 1952 speelt Daring dus in tweede klasse en ontmoet er stadsgenoot en rivaal Stade leuven.



Rik Van Looy.

[Celle]

IM Memoriam

22 november 2013:

Zopas het overlijdensbericht ontvangen van Guillaume Vleminckx . Wij betuigen de familie onze oprechte deelneming.

==================================================================================

En Denk aan mij terug in de stralende zon,
hoe ik was toen ik nog goed voetballen kon.

DE HEER
Guillaume VLEMINCKX-HUYBENS
oud-speler Stade Leuven
geboren te Heverlee op 30 oktober 1926 en er godvruchtig overleden
in het Home Vogelzang op 21 november 2013

===================================================================================.



bron: HLN van 23/11/2013 - Herman Meerseman.

===================================================================================


De ouders van aanvaller Guillaume 'Jomme' Vleminckx hadden aan de overkant van Stade Leuven, op de Kardinaal Mercierlaan in Heverlee, een brasserie genaamd DEN OLM. Later baatte zijn broer Jean Den Olm uit die voor iedere wedstrijd van Stade Leuven afgelaten vol zat.

Jomme Vleminckx speelde 475 matchen tussen 1941 tot 1961 bij STADE. Tussen 1966 en 2001 zat hij in het bestuur. Hij was een tijdlang afgevaardigde van het eerste eltal van Stade Leuven en ook gewezen hoofdcoördinator van de Brabantse jeugdselectie. In totaal heeft hij zich 55 jaar voor de club ingezet.

Sedert 2002 supporterde Guillaume voor OHL en woonde tot voor kort steeds de thuiswedstrijden bij van OHL in gezelschap van eveneens oud Stade speler Staf Robbeets.

Guillaume was de laatst overlevende van de spelerskern van de ploeg van Stade Leuven, die het tot de eerste klasse (wat toen eredivisie werd genoemd, nvdr.) zou schoppen. Helaas zou dit mooie liedje maar een seizoen duren. Daarna zakte Stade opnieuw naar tweede klasse. 'We speelden geregeld voor een publiek van 12.000 man', zegt hij.

Jomme Vleminckx: de Stade legende die voetbalde in de mooie tijd van de voetbalsport. Anciens herinneren zich nog altijd een "wrede" fase. De keeper van Stade trapte terug in en Jomme zag dat de bal in de voeten van een tegenstander zou belanden. In zijn eigen backlijn dook hij naar de bal. Dat was geen hands want de bal was nog niet terug in het spel gebracht. Dan mocht de keeper terug uittrappen. Nooit vergeten...

Tijdens heel zijn voetbalcarrière werkte hij als boekhouder bij notaris Roberti de Winghe in Leuven. Als voetballer werd hij in die tijd niet onaardig betaald: 800 Belgische frank bij winst, 600 bij gelijkspel en bij verlies 400 frank.
=====================================================================================

Overzicht van zijn spelerscarriere:

Season Club Competition-------------------------- Matches
1945-1946 (II) Stade Leuven Eerste Afdeling B 1
1946-1947 (II) Stade Leuven Eerste Afdeling B 2
1947-1948 (II) Stade Leuven Eerste Afdeling A 12
1948-1949 (II) Stade Leuven Eerste Afdeling A 1
1949-1950 ( I ) Stade Leuven Ereafdeling (J.P.) 4
1950-1951 (II) Stade Leuven Eerste Afdeling A 22
1951-1952 (II) Stade Leuven Eerste Afdeling B 30
1952-1953 ( II) Stade Leuven Tweede klasse 29
1953-1954 (III) Stade Leuven Derde klasse B 16
1954-1955 (III) Stade Leuven Derde klasse A 23
1955-1956 (III) Stade Leuven Derde klasse B 15
1956-1957 (III) Stade Leuven Derde klasse A 30
1957-1958 (III) Stade Leuven Derde klasse B 30
1958-1959 (IV) Stade Leuven Vierde klasse A 30
1960-1961 (IV) Stade Leuven Vierde klasse C 14
1961-1962 (pr) Racing Cl.Jette 1steProvinciale 28
1962-1963 (IV) Racing Cl.Jette Vierde klasse B 30
1963-1964 (IV) Racing Cl.Jette Vierde klasse B 27

=====================================================================================

Op de foto staat Guillaume tussen Jos Oversteyns en keeper Govaerts.





PS: Ik vind het nog altijd schandalig dat voor zo'n Leuvens voetbalmonument er bij OHL geen minuut Stilte ervan af kon.

[Celle]

Daring Leuven 1951 1952:

Daring in tweede klasse: Daring Leuven op haar hoogtepunt!






Daring speelde het jaar tevoren kampioen in derde klasse en komt dit jaar uit in de tweede klasse waar het stadsgenoot en rivaal Stade Leuven ontmoet.
Op de foto o.a.

Staand vlnr: 2 Berges 4 Raoul Verhaegen ( de latere Stade Trainer ) 5 keeper Janssens 6 Jef Homblé ( ex internationaal ).

Zittend vlnr: 4 Charles Mombaerts de goalgetter.

De andere namen zijn: Dokter Dries Claes, Ceulaars, Berrewaerts, Van Hove, Verheyen en Vliegen.,

[Celle]

Hier zijn ze dan eindelijk:

Zwarte Duivels Oud Heverlee:

Foto eind Jaren vijftig:
Met onder andere:
Staande vlnr: 3 Wikke Van Autgaerden - 6 Fille Vanautgaerden - 11 Felicien Weynants?

Zittend vlnr: 2 François Malliet? - 3 Alphonse Mathijs ( ex Stade Leuven ) – 4 Romain Willems – 5 Albert Vandezande






Met dank aan Marilou Mathijs.

[Celle]

José Charpentier schreef op december 2013:

Hierbij de geschiedenis van den ondergang van de Leuvense voetbal in 1953.

Toenmalige coöperatieve Stadeonder leiding van Voorz. Edm.Vranckx
(Vranckx sanitair) eigenaars van de gronden in den dreef waren door
secr. Vandergeeten niet aangesloten bij den belg.voetbalbond
hij nam de leiding over maar de coöperatieve sloot den dreef af
natuurlijk en verkocht de terreinen aan Gemeente Heverlee toen.Stade moest dan gaan spelen op de terr.van den Daring zo werd de ondergang begonnen van de Leuvense voetbal-men smeet het
kapitaal en de goede voetbal buiten.

[Celle]

STADE 1963 1964:



Met Retro truitjes. Stade speelt 11de in Bevordering D. De ploeg:

Staand: vlnr: Afg. Matthys - Mille Sprengers – Vandeplas – Frans Desmet – Vermeylen – Willy Haesendonck – Roger Champagne – Trainer Raoul Verhaegen.

Zittend: Fernand Soeffers – Jaak Merchez – Michel Merchez – Goossens – Fons Van Rijmenant.

Fons Van Rijmenant, van den andere kant van de Boulevard uit de Schapenstraat waar zijn echtgenote een kapsalon uitbaatte, was een onvervalste en gedreven dribbelaar. Frans Desmet, broer van Rik, speelde in de aanval en Fernand Soeffers was een echte sneltrein op de rechtsbuiten.

Michel Merchez was de polyvalente gatenvuller op het middenveld of achteraan. Vandeplas speelde steevast op het middenveld. Jaak Merchez is hier ongeveer zijn laatste Stade jaar als speler bezig vooraleer naar Wijgmaal speler trainer te worden. Goosens was de midvoor met een zwaar kanon.

Roger Champagne op de rechtsback en Mille Sprengers op de stopper waren de rotsen in de branding en Willy Haesendonck was de vaste keeper en zat zit nog altijd in de STADE en OHL tribune.

En Edmond Allaerts schrijft: Trainer Raoul Verhaegen werkte op het stadhuis niet op de post en was onze trainer bij de kadetten van Daring Leuven en speelde jaren in de eerste ploeg van Daring Leuven. Zijne bijnaam was den Rosse. Zijn zoon Ivan speelde met mij bij de kadetten. Hij heeft ook op TV de 100.000 of niets gewonnen in de tijd van Tony Corsari. Was genen dommerik.